Deze blog-post is een vervolg op:
Dag 106: Op Zoek Naar Ware Liefde - Deel 1
Dag 107: Op Zoek Naar Ware Liefde - Deel 2
Dag 108: Op Zoek Naar Ware Liefde - Deel 3
Dag 109: Op Zoek Naar Ware Liefde - Deel 4
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om naar liefde te zoeken in moederschap.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om naar liefde te zoeken in de relatie en band tussen moeder en kind.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat liefde voor een kind puur is omdat je niet kiest of je van je kind houdt – je houdt van het kind omdat het jouw vlees en bloed is, omdat het jouw bloed is.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om het idee dat als iemand je kind is en jouw vlees en bloed is – je automatisch van het kind houdt en dat dit soort liefde de enige pure, ware liefde is die bestaat.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat het normaal is dat familie-leden mekaar meer liefhebben dan niet-familie-leden.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om liefde afhankelijk te maken van bloed-band en familie-verwantschap.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat de enige liefde die echt, waar, en puur is – de liefde is waar je niet voor kiest maar waar je in geboren wordt of waar je geboorte aan geeft.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik de geboorte van een kind nooit zag of beschouwde als wat het was met betrekking tot wat er zich op fysiek vlak in een vrouw haar lichaam afspeelt en wat er zich op fysiek vlak in het kind zijn/haar lichaam afspeelt – maar om geboorte geven te beschouwen als het moment waarop je geboorte geeft aan pure liefde.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te verwachten dat mijn kind mij onvoorwaardelijk liefheeft.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om het idee dat een kind zijn/haar moeder liefheeft enkel en alleen omdat het zijn/haar moeder is te aanvaarden als ‘normaal’ en ‘hoe dingen nu eenmaal zijn’.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat de relatie tussen kind en moeder gegarandeerd een innige, intieme en liefdevolle relatie is en dat daar niets tussen kan komen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aavaard om in te zien dat mijn verlangen om een kind te hebben afstemt van mijn verlangen om ware/pure/onvoorwaardelijke liefde te ervaren en te ‘hebben’.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te verlangen om een kind te hebben zodat ik ware/pure/onvoorwaardelijke liefde kan ervaren, ‘hebben’ en ontvangen van mijn kind.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn kind voor dat het zelfs nog maar geboren of verwekt is – tot de slaaf van mijn wil te maken – waarbij de enige reden voor zijn/haar bestaan is om mij gelukkig te maken en mij een gevoel/ervaring van vervulling te geven.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te verlangen naar gelukkigheid en vervulling en gelukkigheid en vervulling te definieren in het ontvangen van pure/ware/onvoorwaardelijke liefde van een kind.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een kind te willen hebben uit zelf-belang.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aavaard om in te zien dat kinderen groot worden en dat de pure/ware/onvoorwaardelijke liefde van een kind wegwatert naargelang het kind ouder wordt – waarbij het kind meer en meer gaat opstaan tegenover zijn/haar ouders, omdat hij/zij gaat inzien dat ouders niet altijd weten wat het beste is.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf af te scheiden van geluk door het te zoeken en definieren in en als een kind/een relatie met een kind, buiten mijzelf.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf aft e scheiden van liefde door het te zoeken en definieren en en al seen kind/een relatie met een kind, buiten mijzelf
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik mijzelf niet vervuld voel omdat ik mijzelf in kleine delen heb opgesplitst en al die delen heb weggestopt in verscheidene ideeen, concepten, ideeen en relaties.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik de enige ben die mijzelf kan vervullen door al de delen van mijzelf weer in mijzelf te halen en te aanvaarden, uit te drukken en leven als mijzelf.
Wordt Vervolgd.
Learn more »
Als en wanneer ik zie dat ik de neiging heb om te luisteren naar iets/iemand dat ik ervaar/interpreteer als 'meer dan'/'sterker dan' mij en enkel en alleen omdat ik dat iets/iemand ervaar als 'meer dan'/'sterker dan' mij - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik mijzelf heb afgescheiden van dit iets of iemand door mijzelf er mee te vergelijken en mijzelf te beoordelen als 'minder dan' of 'zwakker' en dus, ik verbind mijzelf ertoe om niet langer te participeren in die perceptie, maar in de plaats daarvan, ga kijken hoe ik de kwaliteit die ik zie in dat iets/iemand anders in mijzelf kan ontwikkelen/aanvaarden - zodat ik een en gelijk kan staan met dat iets of iemand en niet langer kan gemanipuleerd worden door een perceptie of ervaring van 'minder zijn'/'zwakker zijn'.
Als en wanneer ik zie dat ik iets dat ik zie/hoor/voel/ruik interpreteer in, als en door mijn geest als zijnde een 'teken' - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik slechts een zelf-verzonnen boodschap aan dit iets of iemand aan het toeschrijven ben zodat het plots een be-teken-is krijgt, maar dat die boodschap er oorspronkelijk niet was - en dus, dat ik eigenlijk aan het zoeken ben voor confirmatie en validatie buiten mijzelf van wat ik zelf wil doen - om zo enkel te horen en zien wat ik wil horen en zien - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om de interpretatie en hersenspinsels te stoppen en mijzelf terug in mijn lichaam te ademen en op een rechtstreekse manier met mijn omgeving te interageren.
Als en wanneer ik zie dat ik aan het deelnemen ben in een attitude of gedachten in de aard van 'ik kan mijn eigen beslissingen niet maken' - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat de onderliggende reden is dat ik mijn eigen beslissingen niet wil maken omdat ik schrik heb om iets verkeerds te doen en schrik heb om door de gevolgen van de beslissing heen te moeten lopen - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om mijzelf te omarmen en mijzelf te herinneren aan het feit dat, wat er ook gebeurt - ik ben hier voor mijzelf en ik zal mijzelf ondersteunen en assisteren - vandaar stel ik vast of ik voldoende informatie heb om een beslissing te maken die alle punten in overweging neemt en als dit niet het geval is, dan vraag ik voor raad aan iemand die met zulke beslissingen ervaring heeft, zodat, eenmaal ik al de nodige informatie ter hande heb, een geinformeerde beslissing maak waar ik achter sta.
Als en wanneer ik zie dat, als mijn regels laat zijn, ik meteen veronderstel dat ik misschien zwanger ben - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik de tijd probeer voorop te lopen en een voorbarige conclusie probeer te trekken - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om mijzelf te vertragen in en als mijzelf en in te zien dat het enige dat dit betekent is dat mijn regels er nog niet zijn, en om geduldig af te wachten wat er gebeurt in de komende dagen/weken voordat ik begin te overwegen of ik al dan niet zwanger ben/zou kunnen zijn.
Learn more »
Deze blog-post is een vervolg op
Dag 99: Wachten op een Teken om Moeder te Worden
Dag 100: Dwing me AUB Niet om een Belissing te Maken! Laat me hier maar ronddrijven!
Dag 101: Wie is de sterkste: Jij of Je Gedachten?
Dag 102: Hoe We Onszelf Limiteren met Interpretatie - dus lees de vorige blog-posts voor context.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om opzettelijk een ineffectieve gids te kiezen, als een gids dat werkt met symbolen en tekens in plaats van woorden - zodat, als mijn keuzes/beslissingen die ik gebaseerd had op die tekens/symbolen mij zuur te staan zouden komen, dan kon ik altijd altijd het excuus en de verantwoording gebruiken dat ik de tekens misschien verkeerd geinterpreteerd had of misbegrepen had.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om tekens te volgen, zodat ik altijd kon zeggen dat ik een 'onschuldige vergissing' had gemaakt, want 'hey, ik was onder de indruk dat het universum mij eem boodschap aan het geven was'.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de intesiteit van de gedachten in verband met zwanger/moeder worden te interpreteren als een teken of signaal dat het tijd is dat ik inderdaad zwanger/moeder wordt - in plaats van mijn gezond verstand te gebruiken en verantwoordelijkheid te nemen en te onderzoeken waarom zulk intense gedachten bestaan in en als mezelf.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om meteen conclusies te trekken wanneer mijn regels later waren dan normaal, waarbij ik bijna hoopte dat ik zwanger zou zijn.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te participeren in innerlijke conversaties als acterklap in de zin van 'wel, asl het zo is, dan is het zo, dan hoef ik tenmiste de beslissing niet voor mijzelf te nemen, want het gebeurde gewoon per ongeluk, het is buiten mijn handen'.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te vertrouwen in het nemen van een beslissing om enkel zwanger/moeder te worden vanuit praktische overwegingen en te denken/geloven/anticiperen dat mijn beslissing op 1 of ander niveau zou beinvloed zijn met mijn voorgeprogrammeerde wens en verlangen om moeder te zijn.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om schrik te hebben om een slechte beslissing te maken in het nemen van een beslissing dat op 1 of ander niveau beinvloed is door zelf-belang en niet absoluut zelf-gedirigeerd is.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te hopen de gevolgen van een een zelf-oneerlijke levens-bepalende beslissing te ontlopen door 'per ongeluk' zwanger te worden, zodat ik blijkbaar geen verantwoordelijkheid moet nemen voor de zwangerschap die ik gecreeerd heb - in het idee, de perceptie, het geloof en - eigenlijk - het excuus, dat ik geen bewuste beslissing genomen heb, en daarom ben ik niet verantwoordelijk/aansprakelijk voor het gebeuren.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat of ik nu een bewuste beslissing maak of niet - ik bepaal altijd op 1 of ander niveau wat met me gebeurt - en ik creeer mijn wereld en mij nleven, een en gelijk met wie ik mijzelf aanvaard te zijn - en dus, zelfs als ik 'per ongeluk' of 'per toeval' zwanger word - heb ik het nog steeds zelf gecreeerd en is het nog altijd mijn verantwoordelijkheid.
Learn more »
De laatste twee dagen heb ik verschillende keren gedacht 'het is nu ongeveer tijd dat ik kinderen krijg'. Ik heb doorheen mijn leven altijd kinderen willen hebben. Toen ik 5 was en ze mij vroegen wat ik later wilde worden, zei ik 'moeder van 5 kinderen'. Ik heb naar dit punt gekeken vanuit een praktisch perspectief, en besloten dat ik geen kinderen zal hebben totdat ik in een positie ben waarin ik een kind degelijk kan ondersteunen. En daar herinner ik en houd ik mijzelf aan wanneer willekeurige gedachten opkomen van 'misschien zou ik binnenkort kinderen moeten krijgen', of 'mijn leeftijd is een goede leeftijd om kinderen te krijgen'.
Maar de laatste twee dagen zijn die gedachten meer intens geworden. Het is alsof er een biologische timer in gang is geschoten en er een alarm afgaat dat zegt 'ok! het is tijd om eraan te beginnen!'. Deze keer is het niet 1 willekeurige gedachte dat opkomt gedurende de dag, zoals het normaal gebeurt - waarbij over een periode van enkele maanden, ik op een dag zo'n willekeurige gedachte zou hebben. Deze keer zijn het verschillende gedachten, en ik ondervind dat er deze keer meer moeite en standvastigheid vereist is van mijn kant om de gedachten niet te volgen in een hele discussie te treden in en met mijzelf, waarbij ik dan ook in toekomstige projecties ga participeren van hoe ik het praktisch zou moeten aanpakken als ik nu een kind zou krijgen - hoe ga ik mijn taken herverdelen, welke zaken kan ik combineren en welke niet, zulke vragen probeer ik dan te antwoorden in mijn verbeelding.
Een punt dat hiermee in relatie staat is hoe ik altijd de neiging had om 'tekens' te volgen - waarbij ik iets dat gebeurde in mijn omgeving, bijvoorbeeld, zou interpreteren als een teken, als een teken met een betekenis. Je weet wel, wanneer je, bijvoorbeeld, iemand leert kennen en je komt te weten dat de persoon dezelfde, laat ons zeggen, favoriete film heeft als jij. Het enige dat dit werkelijk betekent is dat je beide dezelfde film als favoriete film hebt gekozen. Verder betekent het niets. Maar toch, interpreteren we zulke dingen vaak als een teken met een diepere betekenis - waarbij we denken en geloven dat het een teken is dat die persoon een goede vriend zal worden, of zelfs een toekomstige partner.
Dus, in plaats van dingen te nemen voor wat ze zijn, GEVEN we er een diepere betekenis aan, een betekenis die er oorspronkelijk niet was, maar die we ons feitelijk hebben ingebeeld en die we hebben opgelegd op onze omgeving of op een bepaalde gebeurtenis.
En dit deed ik dus vaak doorheen mijn leven en wat ik ondervonden heb, is dat de reden hiervoor is omdat ik niet wist wat te doen met mijzelf. Ik wist niet hoe ik een geschikte partner moest kiezen, ik wist niet hoe ik keuzes moest maken, ik wist niet wat belangrijk is en wat niet, ik wist niet wat ik wou doen met mijzelf met betrekking tot wat beroep ik wou uitoefenen, enzovoort. Ik had het gevoel dat ik een leidende draad nodig had - iets of iemand dat mij in de juiste richting zou duwen. Maar - tegelijkertijd wou ik mijn keuzes niet afhankelijk maken van een bepaalde persoon, want ik wist dat ik het die persoon kwalijk zou nemen als die keuze mij zuur te staan zou komen. Dus, ik wou een 'onpersoonlijke' gids in mijn leven - en die zogenaamde gids vond ik in het interpreteren van dingen als een teken. Een teken van wie? Dat wist ik niet. Sommigen zouden zeggen 'een teken van God' - maar zo ervaarde ik het niet echt - het was meer 'een teken van het universum'.
Wordt vervolgd.
Learn more »
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de mind te zien als een veilige plek.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat ik alleen ben wanneer ik alleen ben met mijn gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat mijn mind mij beschermd en het beste met mij voor heeft.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij altijd in te houden, altijd een deel van mijzelf geborgen en verborgen te houden in het idee dat ik op die manier een deel van mijzelf altijd kan behouden en nooit kan verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om schrik te hebben om mijzelf te verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat ik mijzelf kan verliezen, in plaats van in te zien dat dat zou moeten betekenen dat ik afgescheiden ben in mijzelf waarnij ik beide onderwerp en lijdend voorwerp ben.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om schrik te hebben om alles van mijzelf in te zetten wanneer ik iets doe of onderneem, alsof ik met geld aan het kansspelen ben en schrik heb om al mijn geld te verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan om in te zien dat als ik mijzelf niet ten volle geef, ik ook niet ten volle kan groeien.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om angst mij te laten tegenhouden, waarbij ik mij dan verschuil uit angst om gekwetst te worden door iets of iemand in mijn omgeving.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat niets of niemand mij kan kwetsen tenzij ik het toesta.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzlef niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat de ervaring van gekwetst te zijn door iets of iemand altijd maar een ervaring in en als mijn mind is dat ik uiteindelijk altijd zelf verantwoordelijk voor ben – dus mijzelf verschuilen in mijzelf/mijn mind is geen oplossing aangezien ik degene ben die mijzelf kwetst en niets of niemand anders.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik iets doe uit angst voor verlies, ik altijd eindig met iets te verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik mij verschuil in mijzelf en altijd een deel van mijzelf verborgen houdt en ‘bewaar’ – dat ik dan uiteindelijk verlies, want ik leef niet ten volle.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de angst voor verlies door te geven aan mijn kinderen wanneer ik ze probeer veilig en verborgen te houden en hen bepaalde ervaringen ontzeg uit angst ze zullen gekwetst worden en ik ze zal verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om altijd te proberen controleren wat en waar mijn kinderen aan blootgesteld worden uit angst dat ze zullen gekwetst worden en ik ze zal verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat wanneer ik mijn kinderen bepaalde ervaringen ontzeg in een poging om hen te beschermen, dat ik ze eigenlijk de kans ontzeg om te groeien en om te leren van hun fouten en vergissingen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de zonden van de vaders door te geven aan mijn kinderen, waarin ik mijn gewoontes en patronen doorgeef aan mijn kinderen en hierin de cyclus van angst en zelf-ontzegging zich blijft herhalen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik mijzelf of anderen de kans niet geef om fouten te maken, dan geef ik mijzelf en anderen ook de kans niet om te leren van fouten.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te limiteren in mijn expressie en participatie in de wereld omdat ik een idee van wat mogelijks zou kunnen gebeuren projecteer in de toekomst en als ik een scenario zie waar ik mogelijks slecht uitkom, dan probeer ik het liever niet, maar geef meteen op, zonder mijzelf de kans te geven om gewoon te proberen en als dingen foutlopen, te leren van mijn vergissingen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om altijd het ergste te verwachten en mijn mind te geloven wanneer het een projectie creëert van de toekomst.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om al mijn keuzes en beslissingen te baseren op projecties van hoe ik denk en geloof dat bepaalde zaken zullen uitlopen en dan een keuze te maken op basis van welk scenario mij het meeste geluk zal brengen, wat dat dan ook mag betekenen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een idee te vormen doorheen de jaren van hoe ik wil dat mijn leven eruitziet, een plan, een beeld – en dit plan en dit toekomstbeeld aanpas van tijd tot tijd wanneer ik nieuwe mensen ontmoet waarvan ik denk dat zij een interessant leven lijden en die ideeën dan integreer in mijn toekomstplan en toekomstbeeld.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om dit imaginaire toekomstplan en toekomstbeeld als mijn persoonlijke droom te gebruiken als een gids wanneer ik beslissingen neem, waarbij ik bij elke keuze mogelijke toekomst-scenarios projecteer en de optie waarbij de toekomstscenario’s het dichtst bij mijn toekomstbeeld en toekomstplan liggen, wordt mijn keuze.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien dat schijn bedriegt en dat het idee dat een bepaald soort leven het leven is dat ik wil lijden, slechts dat is: een idee – en dat mijn idee nooit hetzelfde zal zijn als de werkelijkheid en de werkelijke ervaring altijd een teleurstelling is in vergelijking met het idee dat ik ervan had.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te kijken door de ogen van mijn in plaats van mijn fysieke ogen, de ogen die de kleuren niet doen kleurrijker lijken dan ze werkelijk zijn.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard dat dingen niet automatisch beter zullen worden in de toekomst, maar dat als ik niet tevreden ben met mijn leven op dit moment, dat er zaken zijn die ik moet doen en richting geven in mijzelf en mijn wereld – in plaats van gewoon te zitten wachten voor ‘betere tijden’.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te wachten totdat mijn omgeving en de mensen in mijn omgeving mij vervullen, in plaats van in te zien dat ik niet vervuld, niet volledig kan zijn, tenzij ik alle delen van mijzelf terug bij mekaar breng, door alle afscheiding te stoppen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb afgescheiden van mijzelf, waarbij ik bepaalde delen van mijzelf ben gaan definiëren buiten mijzelf – schoonheid in een prent, kracht in een man, aanvaarding in een huisdier, enzovoort – in plaats van de schoonheid, kracht en aanvaarding te zien en omarmen in en als mijzelf en dit te doen met alle delen die ik heb afgescheiden van mijzelf totdat ik weer volledig ben.
Als en wanneer ik zie dat ik een deel van mijzelf ‘bewaar’ en terughoud in mijzelf uit angst om mijzelf helemaal te verliezen, dan stop ik, dan adem ik – ik realiseer mij dat ik mijzelf nooit kan verliezen en dat ik slechts ten volle kan groeien als ik mij ten volle inzet.
Als en wanneer ik zie dat ik een projectie maak over wat de toekomst zou kunnen bieden, dan stop ik, dan adem ik – ik realiseer mij dat een toekomstbeeld en een idee van wat iets zal zijn nooit hetzelfde is en altijd ‘meer’ is dan de werkelijke ervaring ervan.
Als en wanneer ik zie dat ik mijn kinderen bepaalde ervaringen probeer te ontzeggen uit angst dat ze zullen gekwetst worden en dat ik ze kan verliezen – dan stop ik, dan adem ik – ik realiseer mij dat ik mijn kinderen de kans ontzeg om te leren van hun fouten, daarom laat ik ze toe om vergissingen te maken en ondersteun ik hen om zich te corrigeren als dit nodig is.
Ik zet mij in om aan te tonen dat angst voor verlies juist zal lijden tot verlies.
Ik zet mij in om alle angst te stoppen en een wereld te creëren waarin kinderen veilig zijn omzichzelf en de wereld te ontdekken.
Learn more »
