Dag 100: Dwing me AUB Niet om een Beslissing te Maken!
In de vorige blog-post schreef ik over hoe ik dingen en gebeurtenissen in mijn omgeving of in mijzelf ging interpreteren als 'tekens van het universum', waarbij ik dacht/geloofde dat het universum mij probeerde te gidsen doorheen mijn leven in het maken van de juiste keuzes op de juiste momenten. Zoals ik zei, de reden waarom ik dit deed is omdat ik mijzelf niet vertrouwde in het kunnen beslissingen nemen voor mijzelf - omdat ik gewoon altijd het gevoel had van 'wel, hoe moet ik nu weten wat de juiste keuze of de juiste timing is??'. Maar, het onderliggende punt hier is eigenlijk dat ik een angst had om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn keuzes. Ik wilde niet gewoon een keuze maken voor mijzelf en op mijn eentje en dan, als achteraf bleek dat het op niets goed uitdraaide, de gevolgen ervan moeten dragen in het weten dat het mijn keuze was en daarom was het mijn verantwoordelijkheid - en dus moet ik door de gevolgen van mijn keuzes heen lopen.
Dus - wat ik deed, is ik koos een onzichtbare gids die niet met woorden werkt - het universum. Want dan, als iets fout liep, kon ik allerlei redeneringen verzinnen van waarom het misliep - want, hoe accuraat kan mijn communicatie dan zijn. Ik kon een teken altijd misbegrepen of misgeïnterpreteerd hebben. Ik kon het altijd verantwoorden, zodat het een 'onschuldige vergissing' zou lijken. Maar, daarin, zou ik dan ook geen verantwoordelijkheid nemen voor mijn acties - want 'hey, ik dacht dat ik een teken van het universum aan het volgen was'.
In ieder geval - met dat die gedachten over zwangerschap en kinderen krijgen zo intens waren de laatste dagen, ging ik dit op dezelfde manier interpreteren als 'misschien is het een teken!'. Hoewel ik heel goed begrijp hoe de geest werkt en hoe gedachten slechts aangeven welke programma's nog steeds actief zijn in en als mezelf - toch gaf ik aandacht aan het idee dat dit misschien zinvol of betekenis vol was. Wat het dan nog eens versterkte is dat mijn regels laat waren. Ik verwachtte mijn regels ongeveer 5 dagen geleden, dus voor verschillende dagen had ik die gedachten die plots uit het niets opkwamen van 'hm, misschien zou ik aan kinderen moeten beginnen' en tegelijkertijd, waren mijn regels laat, wat een eerste teken van zwangerschap kan zijn. Natuurlijk niet als ze gewoon laat zijn, maar als ze helemaal niet opduiken.
Dus, met het idee dat ik misschien al zwanger zou kunnen zijn, tegelijkertijd met die gedachten die kwamen rondspoken in mijn hoofd, ging de innerlijke conversatie dan een gang op van - wel, als het zo is, dan is het zo - dan hoef ik tenminste de beslissing niet voor mijzelf te nemen, want het gebeurde gewoon als een ongeluk. Zie - hoewel ik voor mijzelf besloten heb dat ik slechts kinderen zou krijgen wanneer het praktisch gezien een goed idee is - ik vertrouw mijzelf niet om die beslissing te maken vanuit enkel praktische overwegingen, maar dat mijn beslissing, op 1 of ander niveau, zou beïnvloed zijn met mijn voorgeprogrammeerde wens en verlangen om moeder te zijn. En om hierin geen 'slechte' beslissing te nemen, was het plots heel gelegen om gewoon zwanger te worden zonder de intentie gehad te hebben om zwanger te worden - want dan was er helemaal geen beslissing in betrokken - en als er geen beslissing was, kan er ook geen 'slechte' beslissing zijn - lolol.
Wordt vervolgd.
About the author
Maite Zamora Moreno
I started walking a process of self-honesty, self-forgiveness, writing and self-corrective action after watching videos on YouTube by Desteni in 2007. This was the first and only time that I found a self-help method to really be effective and I am standing by these principles to this day. I currently live and assist on the Desteni Farm. For more information on Desteni and this process, visit www.desteni.org.
0 comments: