Dag 99: Wachten op een Teken om Moeder te Worden

De laatste twee dagen heb ik verschillende keren gedacht 'het is nu ongeveer tijd dat ik kinderen krijg'. Ik heb doorheen mijn leven altijd kinderen willen hebben. Toen ik 5 was en ze mij vroegen wat ik later wilde worden, zei ik 'moeder van 5 kinderen'. Ik heb naar dit punt gekeken vanuit een praktisch perspectief, en besloten dat ik geen kinderen zal hebben totdat ik in een positie ben waarin ik een kind degelijk kan ondersteunen. En daar herinner ik en houd ik mijzelf aan wanneer willekeurige gedachten opkomen van 'misschien zou ik binnenkort kinderen moeten krijgen', of 'mijn leeftijd is een goede leeftijd om kinderen te krijgen'.

Maar de laatste twee dagen zijn die gedachten meer intens geworden. Het is alsof er een biologische timer in gang is geschoten en er een alarm afgaat dat zegt 'ok! het is tijd om eraan te beginnen!'. Deze keer is het niet 1 willekeurige gedachte dat opkomt gedurende de dag, zoals het normaal gebeurt - waarbij over een periode van enkele maanden, ik op een dag zo'n willekeurige gedachte zou hebben. Deze keer zijn het verschillende gedachten, en ik ondervind dat er deze keer meer moeite en standvastigheid vereist is van mijn kant om de gedachten niet te volgen in een hele discussie te treden in en met mijzelf, waarbij ik dan ook in toekomstige projecties ga participeren van hoe ik het praktisch zou moeten aanpakken als ik nu een kind zou krijgen - hoe ga ik mijn taken herverdelen, welke zaken kan ik combineren en welke niet, zulke vragen probeer ik dan te antwoorden in mijn verbeelding.

Een punt dat hiermee in relatie staat is hoe ik altijd de neiging had om 'tekens' te volgen - waarbij ik iets dat gebeurde in mijn omgeving, bijvoorbeeld, zou interpreteren als een teken, als een teken met een betekenis. Je weet wel, wanneer je, bijvoorbeeld, iemand leert kennen en je komt te weten dat de persoon dezelfde, laat ons zeggen, favoriete film heeft als jij. Het enige dat dit werkelijk betekent is dat je beide dezelfde film als favoriete film hebt gekozen. Verder betekent het niets. Maar toch, interpreteren we zulke dingen vaak als een teken met een diepere betekenis - waarbij we denken en geloven dat het een teken is dat die persoon een goede vriend zal worden, of zelfs een toekomstige partner.

Dus, in plaats van dingen te nemen voor wat ze zijn, GEVEN we er een diepere betekenis aan, een betekenis die er oorspronkelijk niet was, maar die we ons feitelijk hebben ingebeeld en die we hebben opgelegd op onze omgeving of op een bepaalde gebeurtenis.

En dit deed ik dus vaak doorheen mijn leven en wat ik ondervonden heb, is dat de reden hiervoor is omdat ik niet wist wat te doen met mijzelf. Ik wist niet hoe ik een geschikte partner moest kiezen, ik wist niet hoe ik keuzes moest maken, ik wist niet wat belangrijk is en wat niet, ik wist niet wat ik wou doen met mijzelf met betrekking tot wat beroep ik wou uitoefenen, enzovoort. Ik had het gevoel dat ik een leidende draad nodig had - iets of iemand dat mij in de juiste richting zou duwen. Maar - tegelijkertijd wou ik mijn keuzes niet afhankelijk maken van een bepaalde persoon, want ik wist dat ik het die persoon kwalijk zou nemen als die keuze mij zuur te staan zou komen. Dus, ik wou een 'onpersoonlijke' gids in mijn leven - en die zogenaamde gids vond ik in het interpreteren van dingen als een teken. Een teken van wie? Dat wist ik niet. Sommigen zouden zeggen 'een teken van God' - maar zo ervaarde ik het niet echt - het was meer 'een teken van het universum'.

Wordt vervolgd.
Enhanced by Zemanta

0 comments: