Dag 53: Het Onderschatten van Mijzelf in het Ondersteunen van een Ander
Het is alsof ik een 'gewicht' op mijn schouders voelde want ik was bang dat mijn onbekwaamheid de ander zou compromitteren in zijn/haar proces want ik had dit gevoel dat ik niet genoeg inzicht had, dat ik niet genoeg ervaring had of dat ik niet de nodige vaardigheden had om een persoon echt te ondersteunen.
Maar wanneer ik in zulke momenten een diepe adem nam en doorheen de angst liep, stond ik vaak verrast met mijzelf in mijn capaciteit om iemand te ondersteunen - want, in het moment waarop iemand een bepaald punt met me wil bespreken, heb ik meestal wel een advies of perspectief te bieden dat de andere persoon inzicht geeft in zichzelf of zijn/haar leven. En dit zijn vaak adviezen en perspectieven waarvan ik niet eens wist dat ik ze had/dat ik erop zou kunnen komen, maar die in het moment gewoon duidelijk worden.
Dus het zijn van een buddy heeft me heel erg geassisteerd in het ontwikkelen van zelf-vertrouwen - en dat, als ik gewoon loslaat van mijn ideeen over mijzelf, dat ik mijzelf kan bewijzen dat ik meer ben dan wie ik dacht dat ik was.
We hebben vaak de neiging om onszelf te kort te schieten, waarbij we onszelf onderschatten omdat we op voorhand niet weten wat we zullen zeggen of op voorhand geen lijst van adviezen hebben klaarliggen om te kunnen copy/pasten wanneer het toepasselijk is. Wanneer we iemand ondersteunen kunnen we niet op kennis en informatie rekenen, het gaat erom dat we onszelf in de schoenen van een ander zetten en dan uitdrukken wat we zouden doen in hun plaats/situatie - en hierin heb ik ondervonden dat ik al meer gelopen heb in mijn proces dan waar ik mij bewust van was, want de suggesties die ik geef zijn suggesties die ik zelf al heb toegepast/geimplementeerd in mijzelf/mijn leven/mijn proces.
En zo, stilletjesaan, elke keer ik mijzelf verraste, werd het duidelijker dat ik mijzelf slechts aan het onderschatten was en dat ik mijzelf meer krediet moet geven.
En in elk geval - wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat is dat een persoon perspectief vraagt op een punt dat ik zelf nog niet gelopen heb, waarbij ik heb mijzelf nog niet in die situatie ondervonden of ik heb de oplossing ertoe nog niet gezien. Maar dan is het slechts een kwestie van er iemand anders bij te halen en iemand anders om perspectief te vragen. En dat is dat, lol.
Dus, als je jezelf aanvankelijk niet vertrouwt als buddy - en gelooft/voelt/denkt dat je te veel hooi op je vork hebt genomen - geef het wat tijd. Als er iets is waarbij je niet zeker bent of waar je niet weet wat te zeggen - vraag iemand anders hoe zij zouden antwoorden/welke suggesties ze zouden geven. En onthoud dat je vooraf de antwoorden niet hebt - blijf in het moment, blijf in je adem - en sta jezelf toe om jezelf in de andere persoon z'n schoenen te zetten en te delen hoe jij de situatie/jezelf zou aanpakken/richting geven.
Wordt vervolgd.
About the author
Maite Zamora Moreno
I started walking a process of self-honesty, self-forgiveness, writing and self-corrective action after watching videos on YouTube by Desteni in 2007. This was the first and only time that I found a self-help method to really be effective and I am standing by these principles to this day. I currently live and assist on the Desteni Farm. For more information on Desteni and this process, visit www.desteni.org.
0 comments: