Dag 9: Depressie - Op Zoek naar Drama

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een oplossing te zoeken voor mijn ervaring van depressie in opwinding.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat de levens die ik zie in TV-series het ‘normale’ type levens is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn leven te vergelijken met het leven dat personages in TV-series lijden en te denken dat ik mij niet lekker voel in mijn vel omdat mijn leven niet opwindend genoeg is – dat hetgene dat ik mis – opwinding is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn leven to proberen dirigeren op zo’n manier dat het opwindend was in het geloof dat dit het gat zou vullen dat ik voelde in mijzelf, dat het de ontevredenheid die ik ervaarde met mijzelf en mijn leven zou wegwissen en corrigeren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te zoeken voor een oplossing buiten mijzelf, in plaats van mij te realiseren dat als ik niet tevreden ben met wie ik ben en hoe mijn leven is, dat ik de oplossing moet zoeken in mijzelf.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te proberen het type leven te lijden dat ik zag personen in TV-series lijden, waar ik fictionele verhalen als een voorbeeld nam van hoe mijn leven zou moeten zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat wat ik zag als opwinding eigenlijk drama was.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegstaan en aanvaard om mijn wereld en de mensen erin te proberen manipuleren op zo’n manier dat er altijd veel drama aan de gang was.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om dingen te doen waarvan ik wist dat er niets goeds van kon komen, maar het toch te doen omdat ik zag dat er drama van zou komen en ik dit zag als opwindend en hoe mijn leven zou moeten zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om situaties te creëren met de mensen in mijn wereld waar ik later altijd spijt van had, omdat ik zag hoe ik met de gevoelens van anderen aan het spelen was om drama te creëren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat drama altijd gevolgen met zich meebrengt in de vorm van pijn, waarbij echte mensen lijden omdat ik een ‘opwindend’ leven wil lijden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om opwinding te definiëren in relatie tot de mind – waarin ik opwinding zie als een situatie of een reeks gebeurtenissen waar heel veel gevoelens en emoties de kop opsteken en waar mijn leven voor een moment een roller-coaster-ride is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aavaard om te geloven dat als er geen drama in mijn wereld of mijn leven is, dat er iets serieus mis is – en om  dan die drama te gaan creëren opdat ik mij ‘normaal’ kan voelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat de mind in polariteit bestaat – waar positieve gevoelens altijd uitlopen in negatieve emoties – en dus dat elke vorm van opwinding that gevoelens inhoudt, altijd een negatieve nasmaak achterlaat in de vorm van emotioneel tumult.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat alles beter is dan depressie en dat het ok is om mijzelf en anderen door emotioneel tumult te laten gaan omdat het toch beter is dan het gevoel dat er iets mis is in mijn leven zonder er mijn vinger te kunnen opzetten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om gewoon te stoppen – alles even stil te zetten en een moment te nemen om met mezelf te zitten, met pen en papier en gewoon alles neer te schrijven waar ik niet tevreden over was – in plaats van allerlei scenarios, situaties en gebeurtenissen te creëren waarin ik veel tumult ervaar en voor een moment mijn ongenoegens kan vergeten, want ik ben helemaal opgeslorpen in een drama-verhaal.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om met anderen te praten over mijn ervaring uit angst om uitgesloten te worden – en te zien of anderen misschien dezelfde ervaring hebben en hoe zij ermee omgaan – maar in plaats daarvan mijzelf isoleer en in mijn mind zoek naar oplossingen die uiteindelijk niemand een dienst deden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om ‘een normaal leven’ en ‘leven’ zelf te definiëren in relatie tot lijden en pijn – wat ook aangetoond wordt door het gebruik van de woorden ‘een leven lijden’ – en ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat dit is wat leven ook echt is – dat pijn een onmisbaar deel uitmaakt van het leven, in plaats van mij te realiseren dat pijn iets is dat mensen zichzelf aandoen, maar dat helemaal niet nodig is.

Ik realiseer mij dat drama geen oplossing is voor depressie.

Ik realiseer mij dat drama een recept voor miserie is en niets meer dan dat en dat een ‘normaal leven’ niets te maken heeft met drama of lijden.

Als en wanneer ik zie dat ik op zoek ben naar drama of opwinding – dan stop ik, dan adem ik – ik doe mij eraan herinneren dat drama altijd lijdt tot spijt en dat er geen oplossing is in het creëren van situaties van emotioneel tumult.

Als en wanneer ik zie dat ik op zoek ben naar drama of opwinding – dan stop ik, dan adem ik – ik realiseer mij dat ik eigenlijk probeer weg te vluchten van mijn eigen ervaring waar ik niet tevreden ben met mezelf of mijn leven – daarom, in plaats van mijzelf in een positie en situatie te plaatsen waar ik veel drama zal ervaren, neem ik een moment voor mijzelf en in zelf-intimiteit onderzoek ik waar het is dat ik niet tevreden ben, en ik geef de punten directie.

Ik zet mij in om een einde te zetten aan alle drama, want elke vorm van drama houdt een vorm van mishandeling, pijn en miserie in.