Dag 8: Omgaan met Depressie

Deze Blog-post is een vervolg op: 'Dag 7: Ben je Tevreden met je Leven? De Dimensies van Depressie'.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf wijs te maken dat ik gelukkig ben en tevreden ben met mijn leven, terwijl dit eigenlijk niet het geval is, maar ik nooit lang genoeg stil sta bij de vraag om hier een eerlijk antwoord op te kunnen geven.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om dingen te aanvaarden die ik eigenlijk niet zou moeten aanvaarden, waardoor ik mijzelf en mijn leven compromitteer.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de gedachten ‘ach, ik kan het wel aan’ en ‘ik zal het wel gewoon maar slikken’ te leven als mijzelf.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf niet te eren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aavaard om dingen gewoon te aanvaarden zonder even stil te staan en mijzelf te vragen of er geen andere manier is, of wat kan gedaan worden zodat ik mijzelf niet in een positie van compromitatie plaats.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te manipuleren door en via de gedachten ‘ach, ik kan het wel aan’ en ‘het is geen groot probleem’ en ‘ik kan het wel gewoon maar slikken’, om geen verantwoordelijkheid te moeten nemen voor mijzelf en mijn wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf onrecht aan te doen liever dan het risico te lopen om conflict te creëren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik mijzelf en mijn ervaringen voortdurend onderdruk, dat ik daarin een staat van depressie aan het creëren ben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik ‘s ochtends geen zin heb om op te staan en het nut er niet van inzie, dat er iets mis is met mijn leven,  iets waar ik ontevreden mee ben, maar waar ik zover nog niets aan gedaan heb – en dus, ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij liever te verschuilen in warme lakens dan verantwoordelijkheid te nemen en mijn leven en mijzelf richting te geven opdat ik geen zelf-compromitatie toesta.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aavaard om in te zien dat gedachten zoals ‘ik wil niet opstaan’, ‘wat is het nut?’, ‘weer een saaie dag tegemoet’, allemaal tekens en indicaties zijn van depressive als een gevolg van het onderdrukken van mijzelf in momenten waarin ik zie dat ik iets moet veranderen in mijn leven, mijzelf of mijn omgeving, maar, in plaats van dit gewoon te doen, angst toesta om over te nemen en de situatie uiteindelijk gewoon maar aanvaard.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegstaan en aanvaard om te geloven dat depressie nu eenmaal deel uitmaakt van het leven.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat depressie net een teken is dat ik mijzelf niet toesta om ten volle te leven.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om ten volle te leven in elk moment, maar steeds weer excuses opwerp voor waarom het ok is dat ik niet ten volle leef.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om het lef om te leven te omarmen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan om mij te verschuilen in angst en in angst mijn leven voor mijn ogen voorbij laat lopen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik mij voortdurend mijn recht om ten volle te leven ontzeg, ik kwaad zal worden op mijzelf en als ik mijn houding ten opzichte van mijzelf en het leven niet verander, dan zal die woede een uitlaatklep zoeken, waarbij ik excuses verzin om ruzies te beginnen en mijn woede op een ander los te laten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat elke vorm van irritatie, woede, kwaadheid en frustratie die ik ervaar ten opzichte van een ander, een projectie zijn van mijn irritatie, woede, kwaadheid en frustratie ten opzichte van mijzelf om 1 of andere reden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik depressie heb verscholen achter woede-uitbarstingen, omdat ik depressie zag als ‘zwak’ en woede als ‘sterk’ en ik mij liever sterk dan zwak voelde.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegstaan en aanvaard om depressie te verbinden met zwakte en woede te verbinden met sterkte.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat er geen sterkte is in het uitlaten van woede dat zich opgestapeld heeft over een uitgestreken periode van zelf-onderdrukking.

Ik realiseer mij dat depressie een teken is dat ik niet tevreden ben met mijn leven of mijzelf, maar in plaats van verantwoordelijkheid te nemen en te doen wat moet gedaan worden om de ervaring te veranderen, verschuil ik mij in depressie en laat ik mijn leven aan mij voorbij lopen.

Ik realiseer mij dat depressie het gevolg is van de onderdrukking van mijzelf in momenten waarin ik zie dat ik een aspect in/van mijzelf of mijn leven moet veranderen, maar in plaats van dat dan ook te doen, ik mijzelf onderdruk uit angst voor verandering en uit angst voor verlies.

Ik realiseer mij dat leven nooit lang kan onderdrukt worden en dat als ik mijzelf onderdruk, ik vroeg of laat de gevolgen zal ervaren in de vorm van woede-uitbarstingen, waar ik schreeuw om mijzelf te kunnen horen roepen om hulp.

Als en wanneer ik zie dat ik mijzelf aan het onderdrukken ben in de gedachte 'ach, ik kan het wel aan' of 'ik kan het wel maar gewoon slikken' of 'het is niet echt een probleem' - dan stop ik, dan adem ik - ik zie dat ik mijzelf aan het ondermijnen en onderdrukken ben, dat ik dingen aanvaard die ik niet zou moeten aanvaarden - daarom stop ik, ik identificeer de punten en aspecten in mijzelf en/of mijn leven die ik moet dirigeren en doe het.

Als en wanneer ik zie dat ik 's ochtends niet wil opstaan en denk 'wat is het nut' - stop ik, adem ik - ik zie dat deze ervaring en dit type gedachten een indicatie zijn dat er bepaalde punten/aspecten in/van mijn leven/mijzelf zijn waar ik niet tevreden mee ben en die ik moet samenlijnen opdat ik mijzelf op een effectieve manier kan ondersteunen, ik loop door de weerstand heen, van passiviteit naar actie.

Ik zet mij in om een einde te maken aan de onderdrukking van het leven in elke zin.

Ik zet mij in om het leven te ondersteunen in elk moment en in elk moment ten volle te leven.

Ik zet mij in om de onderdrukking van de stem van het leven te stoppen en mijzelf te horen in zelf-eerlijkheid.