Dag 104: Beide Voeten Terug op de Grond Zetten - Deel 1

Als en wanneer ik zie dat ik me overweldigd voel door het aantal gedachten dat opkomen in mijn geest - oftewel een boel van verschillende gedachten over verschillende onderwerpen allemaal tegelijkertijd, oftewel een reeks gedachten over hetzelfde onderwerp doorheen de dag - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat het niet uitmaakt hoeveel gedachten opkomen en dat, als er een boel verschillende gedachten over verschillende onderwerpen allemaal tegelijkertijd opkomen, dan is dit de aard van de 'bewuste geest' als een tactiek om mij bezig te houden in mijn geest, in plaats van hier te zijn, in en als mijn lichaam en te interageren met de werkelijkheid - en ik realiseer mij dat als dezelfde/hetzelfde type gedachten nu eenmaal of verscheidene keren opkomt, het maakt niet uit: het gaat erom de oorsprong van die gedachte te onderzoeken en te ontaarden, en dus een zelf-directieve positie in te nemen in mijzelf, in plaats van toe te geven aan een gevoel van 'het is me teveel', 'ik kan het niet aan' - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om niet toe te geven aan het idee dat de hoeveelheid van gedachten dat opkomt in mijn geest bepaalt hoe sterk of hoe zwak ik ben en wat ik wel of niet kan doen - en ik verbind mijzelf ertoe te staan en mijn aandacht op het fysieke te richten en de oorsprong van gedachten die terugkeren te onderzoeken en corrigeren.

Als en wanneer gedachten opkomen in de aard van 'het is nu ongeveer tijd dat ik kinderen krijg' of 'misschien zou ik nu aan kinderen moeten beginnen' of 'ik ben bijna 25, ik kan niet te lang wachten om kinderen te krijgen' - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik aan het participeren ben in ideen en geloofsovertuigingen in verband met vrouwen en de leeftijd op dewelke ze kinderen zouden moeten krijgen, ideeen en geloofsovertuigingen die gegrond zijn in cultuur, in internalisatie van mijn omgeving, in gewoontes - en die niets te maken hebben met prakticaliteit of de realiteit van wat het betekent om een kind op te voeden en de ondersteuning en omgeving die daarvoor vereist is - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om de vragen die opkomen in mijn geest niet te beantwoorden met ideen en geloofsovertuigingen die mij in een postie van zelf-compromittatie en zelf-sabotage zouden plaatsen, maar ik beantwoord ze met gezond verstand en praktische overwegingen.

Als en wanneer ik zie dat ik in projecties ga en mij inbeeld hoe het zou zijn om kinderen te hebben/moeder te zijn, dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik mijzelf probeer te manipuleren en overtuigen dat wat ik zou moeten doen is mijn verlangens en gevoelens volgen - en dus, ik verbind mijzelf er toe om het zelf-bedrog niet te volgen en mijn voeten weer op aarde te brengen, want het is absurd om te denken dat iets goeds voor me kan volgen uit zelf-bedrog.

Als en wanneer ik zie dat ik denk 'misschien is het een teken'/'misschien is het een signaal' - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat er niets of niemand buiten mijzelf is dat mij 'tekens' of 'signalen' toestuurt in hoe ik mijn leven moet leiden of welke beslissingen ik moet nemen en dat ik degene ben die mijn omgeving, mijn geest, wat ik hoor/zie interpreteer in een manier waarop ik het wil interpreteren - en dus, ik verbind mijzelf ertoe om, in plaats van te wachten op iets of iemand dat mij richting kan geven, om mijzelf richting te geven en verantwoordelijkheid te nemen in het maken van mijn eigen beslissingen.