Dag 5–Perfect Geheugen

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan om te geloven dat ik enkel kan leren en studeren via de mind.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan te geloven dat leren en studeren te maken heeft met het ‘vasthouden’ van en aan kennis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien dat als ik aan iets vasthoudt, dat ik eigenlijk schrik heb om dat waar ik aan vasthoud, te verliezen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan om kennis te benaderen vanuit het startpunt van ‘gemis’ en angst voor gemis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan om te studeren vanuit het startpunt van angst om te vergeten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegstaan en aanvaard om te zien en mij te realiseren dat als ik iets aandachtig lees en ten volle begrijp, ik het meteen kan loslaten en dan terug oproepen, hier brengen, wanneer ik het nodig heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te proberen kennis in mijzelf ‘op te slaan’ waarbij ik zoveel mogelijk in mijn mind en lichaam probeer te proppen, tot op het punt waar ik hoofdpijn krijg.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de angst om te falen op een test te laten bepalen hoe ik studeer.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om schrik te hebben om te falen op tests en daarom te studeren vanuit het startput van vrees voor vergetigheid, waarbij ik het vergeten meteen creeer en mijn eigen potentieel en vaardigheid met betrekking tot perfect geheugen, ondermijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat een perfect geheugen onmogelijk is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te limiteren in en als de aanvaarding van het geloof dat een perfect gehuegen onmogelijk is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te beoordelen als onbekwaam in het hebben van een perfect geheugen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat perfectie te veel gevraagd is en mijzelf hierin meteen te limiteren in elk opzicht, waarbij ik mijzelf nooit motiveer om mijn volle potentieel te vervulllen, ontwikkelen en uitdrukken.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om liever een imperfect geheugen te hebben en op de ‘traditionele’ manier te studeren waarbij ik zoveel mogelijk kennis en informatie in mijn hoofd prop, om niet het risico te lopen dat het hier brengen van informatie niet zal lukken, dat ik mij niets zal herinneren en dat ik zal falen op mijn test.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf als mijn fysiek lichaam te vertrouwen in de bevoegdheid om mij alles te herinneren dat ik ooit gelezen, gehoord, gezien, gevoeld heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om stilletjes te hopen dat de methode van perfecte herinnering niet zal lukken, omdat ik niet will zien dat ik in mijn leven heel veel tijd verspild heb in het ‘vanbuiten leren’ en memorizeren van informatie en kennis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om stilletjes te hopen dat de methode van perfecte herinnering niet zal lukken uit angst dat ik kwaad zal worden op mijzelf in de realisatie dat ik zoveel tijd in mijn leven heb verspeeld met het vanbuiten leren van teksten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te vertrouwen in de bevoegdheid om dingen op een perfecte manier te herinneren, door het hier te brengen, en hierin een perfect geheugen te hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat er een bepaalde grens of beperktheid bestaan in verband met hoeveel ik mij kan herinneren, in plaats van mij te realiseren dat ik de enige ben die mij deze limitaties en beperkingen oplegt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mezelf te vertrouwen in het gezond verstand dat alles hier is en dat, als ik hier ben, ik toegang heb tot alle informatie, maar liever vertrouw op mijn ‘gewone’ manier van studeren, omdat ik in mijn verleden vaak ‘gewonnen’ heb wanneer ik dingen doe op mijn ‘gewone’ manier.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij te limiteren tot datgene wat mij het beste resultaat gaf in het verleden en niets anders te willen overwegen in het geloof dat het waarschijnlijk niet zal werken en dat ik geen kansen maar verkwisten door nieuwe dingen te proberen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf nieuwe kansen te geven om nieuwe dingen uit te proberen en ontwikkelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat als ik mijzelf een kans geven, ik mij op onzeker ijs bevind, waar ik blijkbaar aan het kansspelen ben en geen controle heb over de uitkomst van de situatie.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn leven en de uitkomst van mijn acties te proberen controleren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te definieren volgens de uitkomst van een actie, zoals het falen of slagen in een test, in plaats van mij te realiseren dat wie ik ben in dit moment het enige is wat telt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te aanvaarden en respecteren om wie ik ben in elk moment, maar enkel omwille van ‘goede’ prestaties.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf telkens weer te vast te klemmen in een situatie waar ik heel graag iets nieuws will proberen, maar tegelijkertijd gekweld ben met de angst dat het niet zal lukken of dat ik zal falen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om nieuwe dingen te willen proberen op basis van de projectie dat de nieuwe aanpak of methode een goede/positive uitkomst zal hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om niets nieuws te willen proberen op basis van de projectie dat de nieuwe aanpak of methode een slechte/negatieve uitkomst zal hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om in angst te leven voor de toekomst door mijzelf steeds weer in de toekomst te projecteren, om op basis van de projectie beslissingen te maken in dit moment.

Als en wanneer ik zie dat ik aan het studeren ben vanuit het startpunt van angst voor verlies of gemis – stop ik, adem ik – ik sta mijzelf toe om de kennis los te laten in het vertrouwen dat ik het altijd terug hier kan brengen.

Ik realiseer mij en aanvaard dat wanneer ik iets aandachtig lees en ten volle begrijp, ik het mij altijd weer kan ‘herinneren’ op een later moment door het begrip weer hier te brengen.

Als en wanneer ik zie dat ik mijzelf projecteer in de toekomst om op basis van die projectie een beslissing te maken in het heden – stop ik, adem ik – ik kijk naar al de opties die er zijn in dit moment en zie wat de meest praktische oplossing is op dit moment, zonder mijzelf te laten beinvloeden door angst of verlangen.

Als en wanneer ik zie dat ik een keuze baseer op basis van wat ik ‘gewoon’ ben – stop ik, adem ik – ik realiseer mij dat ik probeer controle uit te oefenen op een bepaalde uitkomst, waar ik wil winnen, in plaats van te participeren. Ik sta mijzelf toe om alle mogelijke opties te overwegen en gezond verstand te gebruiken in het nemen van een praktisch besluit.

Ik zet mij in om mijn zelf-gecreeerde limitaties af te breken en mijzelf ten volle te ontwikkelen, ontdekken en uitdrukken.

Ik zet mij in om het onderwijs-systeem in de wereld te veranderen opdat kinderen zichzelf ten volle kunnen ontwikkelen, ontdekken en uitdrukken zonder beinvloed te worden door angst om te falen op een test.

Ik zet mij in om het levende woord te worden, waar ik niet simpelweg kennis en informatie na-papegaai, maar de woorden leef als mijzelf op een praktische manier.

Ik zet mij in om verantwoordelijkheid te nemen wanneer ik iets nieuw leer en de volle implicaties van de begrippen begrijp, om wat nog niet samengelijnd is met eenheid, gelijkheid en gezond verstand – te corrigeren in mijzelf en de wereld.