Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien dat het woord ‘gelukkig’ het woord ‘geluk’ in zich heeft en in te zien wat dit aantoont.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat gelukkig zijn een questie van geld is.


Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestan en aanvaard om in te zien dat een grote factor, als niet de grootste factor, dat bepaalt hoeveel geld ik heb, te maken heeft met waar in de wereld ik geboren ben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik de luxe heb om mij druk te maken over gelukkig zijn, dit enkel en alleen is omdat ik het geluk heb gehad om in een familie en land geboren te zijn waar ik genoeg geld heb om mij deze luxe te kunnen veroorloven.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij druk te maken over het feit dat ik al dan niet gelukkig ben, terwijl er biljoenen mensen niet eens het geld hebben om zich te meest basische benodigdheden om te overleven te kunnen aanschaffen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat gelukkig zijn niet kan bestaan, tenzij iedereen gelukkig is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat gelukkig zijn in een wereld van armoede, miserie en lijden hypocritisch is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te verklaring ‘zolang ik gelukkig ben, dat is wat telt!’ te leven als mijzelf.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik niet het geluk had om in mijn land geboren te zijn, maar in plaats daarvan geboren was in een land van armoede, in een familie die mij in de wereld heeft gebracht zodat ik als kind kan gaan werken en meer geld kan inbrengen voor het gezin – ik zou willen dat mensen met de mogelijkheden/geld zich zouden inzetten om mijn situatie te veranderen, want ik ben zelf dag in dag uit bezig met overleven en heb geen toegang tot het nodige geld of de nodige educatie om een beter leven te ontwerpen voor mijzelf.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard dat iedereen gelijk is en dat het feit dat ik geluk had met waar ik geboren ben niet betekent dat ik een betere persoon ben en dat ik een beter leven verdien.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven in karma als een rechtvaardiging voor armoede en miserie – maar als ik een verhongerend kind in de ogen zou kijken, zou ik zien dat het kind onschuldig is.



Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien, dat het nonsens is dat armoede en honger een gerechtvaardigde straf is, aangezien we de doodstraf hebben afgeschaft, wat aantoont dat we geen enkele mens, ongeacht what hij of zij gedaan heeft, tot de dood zouden veroordelen, laat staan een gruwelijke dood zoals de hongersdood.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard dat elke mens die op de wereld komt gelijk is en dat wat een leven hij of zij leeft een questie van ‘geluk hebben’ is en dus, ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard dat – omdat ik meer geluk had – ik verantwoordelijk ben om zij die minder geluk hadden te assisteren en een leven te geven dat de moeite is om te leven.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestan en aanvaard om armoede te romatiseren, waarbij ik denk dat ‘arme Afrikaanse kindsjes zo schattig zijn’ en ‘kijk hoe die armen toch altijd een glimlach op hun gezicht hebben, het betekent dat ze gelukkig zijn met zo weinig middelen!’ – in plaats van mijn gezond verstand te gebruiken en in te zien dat als ik op dezelfde manier leefde, waar elk lid van mijn familie te jong gestorven is aan AIDS of tuberculose, waar ik geen toegang heb tot reinig water en mijn kinderen sterven van dehydratatie als gevolg van diarree – ik weet dat ze niet gelukkig zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik geen zelf-respect kan hebben als ik doorheen mijn leven niet alles in mijn macht gedaan heb om een wereld van gelijkheid te creëren door middel van een geld system dat gebaseerd is op een gelijke waardigheid van leven voor iedereen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat de klank ‘gluk’ in ‘gelukkig’ aantoont dat het gevoel van gelukkig zijn hetzelfde is als een staat van dronkenheid – gluk, gluk, gluk – waar ik mijzelf dronken maak in een gevoel van geluk waar ik de problemen van de wereld en mijn schuldgevoelens hierover ‘wegdrink’ en onderdruk en mij wegstop in een staat van ‘zalige onwetendheid’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat als ik donaties maak voor liefdadigheidsinstellingen ik de armen help – in plaats van in te zien dat al het geld dat een arm land ontvangt van liefdadigheidsinstellingen meteen weer teruggaat naar de rijke landen om hun schulden af te betalen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om donaties te maken voor liefdadigheidsinstellingen die werken met arme landen zodat ik mijn schuldgevoel kan onderdrukken, wetend dat het eigenlijk niets uithaalt omdat de fundering van ons geldsysteem moeten heroverwogen worden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat de reden waarom ik het zo goed heb is omdat er zovelen zijn die niets hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestan en aanvard om in te zien dat mijn levensstandaard gekocht is geweest met bloed, zweet en tranen van de armen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat gelukkig zijn momenteel niet bestaat.

Ik zet mij in om mijzelf te corrigeren zodat mijn innerlijke werkelijkheid de uiterlijke werkelijkheid van ongelijkheid niet langer ondersteunt met de hulp van zelf-vergeving, zelf-oprechtheid en zelf-correctie.

Ik zet mij in om de gruwelijkheid van armoede bloot te stellen alsook hoe het eenieder’s verantwoordelijkheid is om er een eind aan te maken.

Ik zet mij in om de illusie van ‘zalig en gelukkig zijn’ los te laten in het inzicht dat het slechts een manier van zelf-manipulatie is zodat ik geen verantwoordelijkheid hoef te nemen en mijn wereld in de ogen te kijken.

Ik zet mij in om het feit bloot stellen dat in het huidige geldsysteem een hoge levensstandaard enkel kan bestaan als er velen zijn met een heel lage levensstandaard.

Ik zet mij in om mijzelf te onderrichten met betrekking tot het onderwerpen en implementeren van een nieuw geldsysteem dat ten voordele is van IEDEREEN en niet enkel de weinigen die geluk hadden met waar ze geboren zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan om te geloven dat ik enkel kan leren en studeren via de mind.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan te geloven dat leren en studeren te maken heeft met het ‘vasthouden’ van en aan kennis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien dat als ik aan iets vasthoudt, dat ik eigenlijk schrik heb om dat waar ik aan vasthoud, te verliezen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb aanvaard en toegestaan om kennis te benaderen vanuit het startpunt van ‘gemis’ en angst voor gemis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan om te studeren vanuit het startpunt van angst om te vergeten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegstaan en aanvaard om te zien en mij te realiseren dat als ik iets aandachtig lees en ten volle begrijp, ik het meteen kan loslaten en dan terug oproepen, hier brengen, wanneer ik het nodig heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te proberen kennis in mijzelf ‘op te slaan’ waarbij ik zoveel mogelijk in mijn mind en lichaam probeer te proppen, tot op het punt waar ik hoofdpijn krijg.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om de angst om te falen op een test te laten bepalen hoe ik studeer.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om schrik te hebben om te falen op tests en daarom te studeren vanuit het startput van vrees voor vergetigheid, waarbij ik het vergeten meteen creeer en mijn eigen potentieel en vaardigheid met betrekking tot perfect geheugen, ondermijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat een perfect geheugen onmogelijk is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te limiteren in en als de aanvaarding van het geloof dat een perfect gehuegen onmogelijk is.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te beoordelen als onbekwaam in het hebben van een perfect geheugen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat perfectie te veel gevraagd is en mijzelf hierin meteen te limiteren in elk opzicht, waarbij ik mijzelf nooit motiveer om mijn volle potentieel te vervulllen, ontwikkelen en uitdrukken.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om liever een imperfect geheugen te hebben en op de ‘traditionele’ manier te studeren waarbij ik zoveel mogelijk kennis en informatie in mijn hoofd prop, om niet het risico te lopen dat het hier brengen van informatie niet zal lukken, dat ik mij niets zal herinneren en dat ik zal falen op mijn test.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf als mijn fysiek lichaam te vertrouwen in de bevoegdheid om mij alles te herinneren dat ik ooit gelezen, gehoord, gezien, gevoeld heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om stilletjes te hopen dat de methode van perfecte herinnering niet zal lukken, omdat ik niet will zien dat ik in mijn leven heel veel tijd verspild heb in het ‘vanbuiten leren’ en memorizeren van informatie en kennis.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om stilletjes te hopen dat de methode van perfecte herinnering niet zal lukken uit angst dat ik kwaad zal worden op mijzelf in de realisatie dat ik zoveel tijd in mijn leven heb verspeeld met het vanbuiten leren van teksten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te vertrouwen in de bevoegdheid om dingen op een perfecte manier te herinneren, door het hier te brengen, en hierin een perfect geheugen te hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat er een bepaalde grens of beperktheid bestaan in verband met hoeveel ik mij kan herinneren, in plaats van mij te realiseren dat ik de enige ben die mij deze limitaties en beperkingen oplegt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mezelf te vertrouwen in het gezond verstand dat alles hier is en dat, als ik hier ben, ik toegang heb tot alle informatie, maar liever vertrouw op mijn ‘gewone’ manier van studeren, omdat ik in mijn verleden vaak ‘gewonnen’ heb wanneer ik dingen doe op mijn ‘gewone’ manier.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij te limiteren tot datgene wat mij het beste resultaat gaf in het verleden en niets anders te willen overwegen in het geloof dat het waarschijnlijk niet zal werken en dat ik geen kansen maar verkwisten door nieuwe dingen te proberen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf nieuwe kansen te geven om nieuwe dingen uit te proberen en ontwikkelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat als ik mijzelf een kans geven, ik mij op onzeker ijs bevind, waar ik blijkbaar aan het kansspelen ben en geen controle heb over de uitkomst van de situatie.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn leven en de uitkomst van mijn acties te proberen controleren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te definieren volgens de uitkomst van een actie, zoals het falen of slagen in een test, in plaats van mij te realiseren dat wie ik ben in dit moment het enige is wat telt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te aanvaarden en respecteren om wie ik ben in elk moment, maar enkel omwille van ‘goede’ prestaties.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf telkens weer te vast te klemmen in een situatie waar ik heel graag iets nieuws will proberen, maar tegelijkertijd gekweld ben met de angst dat het niet zal lukken of dat ik zal falen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om nieuwe dingen te willen proberen op basis van de projectie dat de nieuwe aanpak of methode een goede/positive uitkomst zal hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om niets nieuws te willen proberen op basis van de projectie dat de nieuwe aanpak of methode een slechte/negatieve uitkomst zal hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om in angst te leven voor de toekomst door mijzelf steeds weer in de toekomst te projecteren, om op basis van de projectie beslissingen te maken in dit moment.

Als en wanneer ik zie dat ik aan het studeren ben vanuit het startpunt van angst voor verlies of gemis – stop ik, adem ik – ik sta mijzelf toe om de kennis los te laten in het vertrouwen dat ik het altijd terug hier kan brengen.

Ik realiseer mij en aanvaard dat wanneer ik iets aandachtig lees en ten volle begrijp, ik het mij altijd weer kan ‘herinneren’ op een later moment door het begrip weer hier te brengen.

Als en wanneer ik zie dat ik mijzelf projecteer in de toekomst om op basis van die projectie een beslissing te maken in het heden – stop ik, adem ik – ik kijk naar al de opties die er zijn in dit moment en zie wat de meest praktische oplossing is op dit moment, zonder mijzelf te laten beinvloeden door angst of verlangen.

Als en wanneer ik zie dat ik een keuze baseer op basis van wat ik ‘gewoon’ ben – stop ik, adem ik – ik realiseer mij dat ik probeer controle uit te oefenen op een bepaalde uitkomst, waar ik wil winnen, in plaats van te participeren. Ik sta mijzelf toe om alle mogelijke opties te overwegen en gezond verstand te gebruiken in het nemen van een praktisch besluit.

Ik zet mij in om mijn zelf-gecreeerde limitaties af te breken en mijzelf ten volle te ontwikkelen, ontdekken en uitdrukken.

Ik zet mij in om het onderwijs-systeem in de wereld te veranderen opdat kinderen zichzelf ten volle kunnen ontwikkelen, ontdekken en uitdrukken zonder beinvloed te worden door angst om te falen op een test.

Ik zet mij in om het levende woord te worden, waar ik niet simpelweg kennis en informatie na-papegaai, maar de woorden leef als mijzelf op een praktische manier.

Ik zet mij in om verantwoordelijkheid te nemen wanneer ik iets nieuw leer en de volle implicaties van de begrippen begrijp, om wat nog niet samengelijnd is met eenheid, gelijkheid en gezond verstand – te corrigeren in mijzelf en de wereld.