Dag 52: Mentale Voorbereiding als Oorzaak van Conflict
Dag 50: Mentale Voorbereiding - Een Toekomstig Moment Instuderen
Dag 51: Verbeelding versus Realiteit
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een ervaring van weerstand aan te nemen elke keer ik iets in het vooruitzicht heb waarbij ik uit mijn comfort-zone moet stappen, iets wat ik niet normaal gezien doe, waarvan ik niet zeker weet of ik het 'kan' - en waarbij ik dan meteen de veronderstelling maak dat ik het niet zal kunnen en dat ik zal falen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een geloof te creeren over mijzelf, waarbij ik geloof dat ik de kracht, stabiliteit en rechtuitheid mis om iemand te confronteren in verband met zijn/haar gedrag, waarbij ik dan geloof dat ik niet de 'juiste persoon' ben of niet in de 'geschikte positie' sta om dit gesprek aan te gaan.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf te vergelijken met anderen waarvan ik denk dat ze wel de kracht, stabiliteit en rechtuitheid bezitten om confronterende situaties aan te kunnen - en mijzelf in vergelijking te beoordelen als 'minder dan' en 'niet goed genoeg' - en door die zelf-beoordeling te aanvaarden, een gevoel van minderwaardigheid te manifesteren in mijzelf, waarbij dit gevoel van minderwaardigheid mijn zelf-beoordelingen nog eens versterkt en blijkbaar 'valideert' - zonder in te zien dat het gevoel van minderwaardigheid net een gevolg is van de beoordelingen en kan dus geen 'reden' zijn waarom de beoordelingen geldig zouden zijn.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mij 'zwak' te voelen als gevolg van mijzelf te vergelijken met anderen en mijzelf in vergelijking met anderen te beoordelen als 'minder dan' en 'niet goed genoeg', wat dan een minderwaardigheidsgevoel manifesteeert - en in dit gevoel van 'zwak zijn' nog meer angst te genereren, want ik geloof dat als ik zwak ben, dan zal de andere persoon het gesprek/de discussie winnen en zal ik als verliezer uitkomen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om een toekomstig gesprek te zien als een zaak van winnen of verliezen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te proberen het gevoel van 'zwak zijn' te niet te doen door in de tegenovergestelde polariteit te stappen, door middel van verbeelding - waarbij ik, in mijn verbeelding het hele gesprek 'inoefen' en 'instudeer' door het te laten afspelen in mijn hoofd - en er zeker van te maken, dat, in mijn verbeelding, ik heel sterk in mijn schoenen sta, dat ik heel stabiel ben, dat ik altijd een tegenargument bij de hand heb en dat ik niet 'toegeef' en heel rechtuit ben.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat in het verbeelden van zulke toekomstige momenten - dat ik mijzelf mentaal aan het voorbereiden ben en dat het dus gerechtvaardigd is in dat ik gewoon maar aan het 'oefenen' ben, maar wat ik eigenlijk doe is het 'oppompen' van mijn ego zodat ik mij 'sterk' en 'zelfzeker' en meerderwaardig voel.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om het gesprek in mijn verbeelding altijd te drijven naar een punt van conflict - omdat dit het punt is waar ik het meeste angst voor heb en dus hierop wil voorbereid zijn - angst omdat ik schrik heb om iets te verliezen, zoals de relatie met de persoon, de vriendschap, het respect, het vertrouwen van de persoon, enzovoort - in plaats van in te zien dat er niets te verliezen is en dat ik aan het racen ben in mijn mind en meteen 'the worst case scenario' verwacht.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat zulke verbeeldingen niet geldig zijn als mentale voorbereiding, omdat zulke inbeeldingen vaak slechte raadgevers zijn wanneer het er echt op aankomt in het fysieke gesprek, waar de verdedigende of aanvallende houding die ik aannam in mijn verbeelding vaak ongepast is en onnodig conflict zou gaan instigeren en waarbij de tegenargumenten die ik had voorbereid in mijn mind'hoofd ook niet toepasselijk/gepast zouden zijn in de context van het gesprek en het moment waarin het gesprek zich voordoet.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik de toekomst niet kan voorspellen en mijn mind/hoofd al zeker niet.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om angst te vertrouwen als mijn raadgever, in plaats van mijzelf te aarden en gewoon hier te zijn in zelf-vertrouwen en wanneer het gesprek hier is, gewoon te antwoorden op de situatie/de andere persoon - op een assertieve en kalme manier - zonder meteen in de veronderstelling te gaan dat er een conflict op pad is of zonder het gesprek te willen laten uitdraaien op een bepaalde manier zodat ik 'zeker ben' dat ik uitkom als de winnaar en niet de verliezer.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te geloven dat als het gesprek zich afspeelt op de manier waarop ik het mij had ingebeeld, dat ik dan gewonnen heb en als het gesprek anders uitdraait - waarbij ik geloof dat de andere persoon het gesprek 'domineert' of 'naar zijn hand zet' - dat ik dan de verliezer ben.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat het op voorhand inbeelden van een toekomstige discussie een poging is om mijzelf het lef te geven om het gesprek te kunnen manipuleren en domineren en naar mijn hand te houden - in plaats van in te zien dat er niet iets is als winnaar of verliezer en als ik niet kan gezegd krijgen wat ik wou zeggen, als de essentie van waarom ik het gesprek wil houden - dan ga ik later gewoon een nieuw gesprek aan, totdat ik het gezegd krijg - in plaats van meteen in een gevoel van 'falen' te gaan waarbij ik mijzelf ondermijn alsof ik alles verkeerd gedaan heb en er niets aan te doen is - alsof het laatste woord gezegd is geweest en dat op 1 of andere manier 'beslist is' - in plaats van in te zien dat ik zelf kan beslissen om een nieuw gesprek aan te gaan om mijn boodschap te kunnen overbrengen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf al in het begin te ondermijnen door te denken en geloven dat ik zulke gesprekken en confrontaties niet aankan, alsof ik een bepaalde vaardigheid of een bepaald soort persoon moet zijn - in plaats van in te zien dat het enkel een kwestie van zelf-vertrouwen is, van hier zijn, van kalm en assertief blijven en het niet proberen volgen van 'vooregestudeerde' tegenargumenten, maar gewoon te antwoorden met gezond verstand op wat de persoon zegt.
Als en wanneer ik zie dat ik angst en weerstand ervaar voor een toekomstig gesprek of moment - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik een patroon aan het instappen ben waarbij ik mij minderwaardig voel en ik verbind mij ertoe om de punten van minderwaardigheid te identificeren en los te laten met zelf-vergeving.
Als en wanneer ik zie dat ik mij probeer mentaal voor te bereiden op een toekomstig gesprek of moment - dan stop ik, dan adem ik - ik realiseer mij dat ik mijn ego aan het oppompen ben om mij 'meerderwaardig' te voelen als een poging om zeker te maken dat ik uitkom als de winnaar van de situatie en ik realiseer mij dat zulke mentale voorbereiding geen goede raadgever is, waarbij wat ik mij inbeeld en instudeer zelden van toepassing is op de realiteit en een houding van verdediging of aanvalling manifesteert, wat op zijn beurt onnodig conflict kan veroorzaken. En dus, ik verbind mij ertoe om de verbeelding los te laten, de punten van minderwaardigheid te identificeren en los te laten met de hulp van zelf-vergeving, zodat ik mijn zelf-vertrouwen kan omarmen en accepteren als het enige dat ik nodig heb om confrontaties aan te gaan.
