Dag 12: Verliefd zijn, Verliefd zijn, Het Doet een Beetje Raar!

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om het gevoel van verliefd zijn te beoordelen als het beste gevoel in de wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf verliefd te willen voelen gewoon omdat het goed voelde, zonder er veel om te geven op wie ik verliefd was.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat het leven beter is wanneer ik verliefd ben, gewoon omdat ik mij anders voelde.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat de wereld en het leven zelf helemaal niet veranderd wanneer ik verliefd ben, maar dat ik mij gewoon anders voel en dat door deze verandering in mijn ervaring – ik de wereld en het leven op een andere manier waarnam, alsof ik door een roze bril keek.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijzelf verliefd te maken gewoon omdat ik mij verveelde aangezien elke dag telkens weer hetzelfde was en om opwinding in mijn leven te brengen, creëerde ik het gevoel van verliefd te zijn, waar ik ‘s ochtends wakker werd en mijn verliefd voelde zonder te weten op wie ik nu verliefd was.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat deze ervaringen aantonen dat verliefd zijn niets te maken heeft met een bepaalde persoon of met het idee van ‘ware liefde’ en ‘de ware’ aangezien het gewoon een gevoel is dat binnenin mijzelf bestaat en dat ik zelfs kan creëren in mijzelf zonder dat er een bepaalde persoon in betrokken is waar ik die zogenaamde liefde voor voel.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om waarde te hechten aan het gevoel van verliefdheid en te geloven dat verliefd zijn een bepaalde mening heeft, dat het een teken is van Cupido dat aangeeft bij wie ik hoor of met wie ik mijn leven moet lijden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat ik zelf het gevoel van verliefd zijn creëer in mijzelf door middel van participatie in gedachten over het willen hebben van een vriendje en hoe meer ik participeer in gedachten over een bepaalde jongen, hoe meer ik mij tot die jongen zal aangetrokken voelen en hoe meer ik er verliefd op word.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf niet heb toegestaan en aanvaard om in te zien dat als ik zelf het gevoel van verliefdheid creëer, hoe kan ik het gevoel dan vertrouwen om mij de weg te wijzen in het leven?

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om te geloven dat als ik hectische gevoelens heb voor iemand en die persoon dezelfde gevoelens heeft voor mij dat dit betekent dat we bestemd zijn voor elkaar, in plaats van in te zien dat we elk die gevoelens in onze mind gecreëerd hebben door participatie in gedachten en dat die gevoelens dus eigenlijk niets te maken hebben met de andere persoon aangezien ik die gevoelens kan creëren voor eendert wie.

Ik zet mij in om aan te tonen dat liefde geen speciale betekenis heeft.

Ik zet mij in om aan te tonen dat ge voel van verliefd zijn niets te maken heeft met een bepaalde persoon waar we nu blijkbaar gevoelens voor hebben, maar een creatie is van onze eigen mind, waar die gevoelens bestaan in en als onszelf en we kiezen welke persoon we die gevoelens aan toeschrijven – zelfs als we denken dat ‘we niet kiezen voor wie we vallen’ – dit gebeurt enkel wanneer we het geloof al aanvaard hebben dat verliefdheid een speciale betekenis heeft en dat we het gevoel moeten vertrouwen.

Ik zet mij in om aan te tonen dat geen enkele ervaring in en van de mind te vertrouwen is.

Ik zet mij in om mijn leven zelf in handen te nemen zonder te vertrouwen op gevoelens en emoties om mij te zeggen wat te doen, welke richting in te nemen en met wie ik mijn tijd moet doorbrengen.

Ik zet mij in om aan te tonen dat elk gevoel en elke emotie een indicatie is van iets dat ik moet richting geven in mijzelf en waar niets of niemand buiten mijzelf een antwoord op is.